juli 2021
Het zal in het voorjaar van 1965 zijn geweest dat mijn vader op een zondag onder het middageten zei: Jongens (dat was tegen mijn 2 broers en mij) om 10 minuten over één wil ik graag naar een muziekprogramma luisteren, dus dan even dimmen graag, want het kon er onder het eten soms nogal heftig aan toe gaan.
Wat was er namelijk gebeurd, mijn vader had ontdekt dat er op zondagmiddag om 10 over één een muziekprogramma was op een bepaalde duitse zender genaamd Europawelle.
Als het nieuws van 1 uur dan was geweest ging hij aan zo'n grote knop draaien en zag je dat het schuifje naar de Europawelle schoof. We hadden dan zo'n beetje de laatste happen van de gele vla met eigen gemaakte slagroom van de melk van Klaske 18 naar binnen gewerkt , en dan hoorde je de duitse omroeper zeggen dat het dreizehn Uhr zehn was en dat het muziekprogramma Musik nach Noten ging beginnen.
En dan was het één en al blaasmuziek tot 2 uur.
Het orkest van Ernst Mosch, dat toen ongeveer 8 jaar bestond (opgericht op 21 April 1957) kwam er ook geregeld in voor maar ook andere zeer goede orkesten zoals Josef Augustin und seine orginal donauschwäbische Blasmusik, alleen de naam al, Robert Payer und seine Burgenland Kapelle en
Rolf Schneebiegel und seine Schwartzwald Musikanten.
Mijn broer zei dan steevast: " Kan die radio ook uit" maar mijn vader was een echte liefhebber en zat op de rand van de tafel mee te trommelen.
Dat dus mijn liefde voor de egerländer blaasmuziek is ontstaan op een zondagmiddag in 1965 net na de laatste happen gele vla met eigengemaakte slagroom van de melk van Klaske 18 mag helder zijn.
Het zal u dan ook niet verbazen dat ik, toen er in 1984 in de Leeuwarder Courant een complete bezetting van een egerländer kapel werd gevraagd, daar gelijk op heb gereageerd.
Dat was voor mij het begin van meer dan 30 jaar Oldehove Kapel, daarbij ook nog vanaf 1995 de wat meer mährische stijl bij de Zuidema Kapel.
De muziek heeft mij in de loop der jaren in heel wat Europese landen gebracht waar we aan festivals en concoursen meededen.
Toen de secretaris van Die Dorfplatz Musikanten mij in 2018 vroeg om voor iemand in te vallen, beviel dat goed.
En dan weet je hoe het gaat , je gaat niet meer weg.
Dat ik met de neus in de boter viel bleek kort daarna want er stond een reis naar Mülbach in Italië op het programma, waar we aan een concours deelnamen en optraden in een feesttent.
En als je dan op het podium staat te spelen en het publiek uit zijn dak ziet gaan is dat een ervaring die je nooit meer vergeet.
Wat ik zeker weet is dat heel veel mensen die onze concerten bezochten in de afgelopen jaren net zo hebben genoten als ik in de feesttent in Italië.
Vanwege de vakantie is het eerst volgende blog in September.
Groet Jan Bakker